HUGO PRATT

Κόρτο Μαλτέζε. Βενετσιάνικο Παραμύθι

Ο Κόρτο Μαλτέζε επιστρέφει στη Βενετία και αναζητά όπως πάντα κάποιον αμύθητο θησαυρό, που αυτή τη φορά πρόκειται για την «Κλείδα Του Σολομώντος» Όμως, οι μεγάλες αξίες της ζωής και οι πανάρχαιοι μύθοι των ανθρώπων θα αποδειχθούν για άλλη μια φορά ανώτεροι από την αξία του θησαυρού.

Ο  Ηugo Pratt μας συστήνει το Βενετσιάνικο Παραμύθι που αποτελεί έναν φόρο τιμής στην πατρίδα του! Η πηγή της έμπνευσης του, δεν είναι άλλη  από την επίσκεψη στο σπίτι μιας φίλης της γιαγιάς του, της κυρίας Μπόρα Λέβι, που κατοικούσε, σ’ ένα παλιό σπίτι, στο Γκέτο Βέκιο της Βενετίας. Τίποτα όμως δε φαίνεται να παραμένει το ίδιο, όταν, μετά από χρόνια, ο δημιουργός επισκέπτεται ξανά την αγαπημένη του πατρίδα:

«Ο πόλεμος λήγει. Από τότε, γυρίζω όλο τον κόσμο, σχεδόν άσκοπα. Πάντα όμως, γυρίζω πίσω στη Βενετία. Περπατώ στα σοκάκια της, διασχίζω τα κανάλια της, στέκομαι στα γεφύρια της και παρατηρώ πως στις όχθες, δε βλέπεις πια τα καβούρια που το απογευματάκι, λιάζονταν τεμπέλικα εκεί. Χάθηκαν, εδώ και χρόνια. Ψάχνω τα μέρη που πήγαινα παιδί, αλλά πολλές φορές, δεν τα αναγνωρίζω. Η «τρελή σκάλα» δεν υπάρχει πια, ούτε και η κυρία Λέβι. Τα παράθυρα του σπιτιού, έχουν χτιστεί, η φυσιογνωμία του μέρους, έχει αλλάξει. Όταν κάνω ερωτήσεις, δεν ξέρουν να μου απαντήσουν. Άνθρωποι νέοι, που δε γνωρίζουν, ή ακόμα και γηραιότεροι, που δε θέλουν να θυμούνται. Μια μέρα, το όνομα της γηραιάς, Εβραίας κυρίας που μου έδινε το ζαχαρωτό και την καυτή σοκολάτα, το ξανασυνάντησα χαραγμένο, πάνω σε μια μαρμάρινη πλάκα, κοντά στην είσοδο της παλιάς Ισπανικής Σχολής, μαζί με άλλων Εβραίων που απελάθηκαν και δεν ξανά επέστρεψαν, μετά τον πόλεμο. Δεν είναι πολλά, αυτά τα ονόματα, γιατί η Βενετία, έκρυψε τους Εβραίους της. Τους έκρυψε, στις Κρυφές Αυλές των Μυστηρίων».